In de strafkolonie (1919) Franz Kafka

Franz Kafka’s verhaal In de Strafkolonie speelt zich volledig af in een onbenoemd oord waar een verouderd rechtssysteem wordt toegepast met behulp van een gruwelijke executiemachine. De vier centrale personages — de reiziger, de officier, de veroordeelde, en de soldaat — blijven naamloos, wat de anonimiteit en universele aard van hun rollen benadrukt. De reiziger, afkomstig uit Europa, onderzoekt de rechtspraak in verschillende landen. Hij is een buitenstaander die het martel- en executiemachine voor het eerst ziet, vlak voor een geplande terechtstelling.

De officier, een fervente verdediger van het oude regime, fungeert als rechter, aanklager en beul. Hij legt de werking van de machine gedetailleerd uit aan de reiziger. Deze machine, ontworpen door de inmiddels overleden oud-commandant, graveert het vonnis van de veroordeelde langzaam in diens huid met naalden. De veroordeelde, een soldaat, kent zijn aanklacht niet en heeft geen kans gehad om zichzelf te verdedigen. De regel die in zijn lichaam zou worden gegraveerd is "Respecteer je meerdere!" — een straf voor het doorslapen van een opdracht om klokslagen te markeren en te salueren voor een kapitein. De veroordeelde begrijpt het gesprek tussen de officier en de reiziger niet, omdat zij in het Frans spreken, een taal die hij en de soldaat niet beheersen.

Kafka toont in dit verhaal een rechtssysteem waarin geen genade bestaat en waar aangeklaagden geen stem hebben. De machine symboliseert een eenzijdige, onmenselijke rechtspraak die wordt voortgezet zonder kritische reflectie. De officier ziet de machine niet als een instrument van wreedheid, maar als een zuiveringsmiddel dat ultieme rechtvaardigheid belichaamt. Hij gelooft dat veroordeelden het inzicht in hun overtreding voelen na ongeveer zes uur van pijn, niet door het vonnis te lezen, maar door de lijnen in hun vlees. Dit blind geloof in het systeem maakt de officier tot een tragisch idealist die het morele falen van zijn overtuiging niet inziet.

De nieuwe commandant van de strafkolonie is tegenstander van de machine en het oude rechtssysteem. Hij weigert de machine te onderhouden, wat haar defect maakt. De officier vermoedt dat de reiziger door de commandant wordt gebruikt om het apparaat definitief te laten verbieden. Hij probeert de reiziger over te halen om geen kritiek te leveren, maar wanneer de reiziger weigert steun te betuigen, besluit de officier zichzelf in de machine te plaatsen. Het vonnis dat hij zichzelf toebedeelt, "Wees rechtvaardig!", wordt door de defecte machine niet geleidelijk gegraveerd, maar resulteert direct in een brute dood.

Na de dood van de officier leidt de soldaat de reiziger naar het graf van de oud-commandant. Het graf wordt niet met respect behandeld; een theetafel is erboven geplaatst, als teken van de verloedering van zijn nalatenschap. Op de steen staat gegraveerd dat de commandant uit de dood zal opstaan om weer leiding te nemen over de strafkolonie. De reiziger, die zijn betrokkenheid bij het systeem tot een minimum heeft beperkt, verlaat haastig het eiland om zijn verantwoordelijkheid te ontvluchten.

In de Strafkolonie schetst een grimmige allegorie van autoritaire macht, blinde gehoorzaamheid, en de dehumaniserende gevolgen van een bureaucratische rechtspraak. Kafka laat zien hoe rechtvaardigheid wordt vervangen door mechanische, onverschillige procedures. Het verhaal blijft actueel als een waarschuwing tegen het kritiekloos accepteren van onrechtvaardige systemen en de gevolgen van passieve medeplichtigheid.